بررسی روش های کنترل قند خون در بیماران دیابتی با استفاده از سیستم های تصمیم یار انسولین درمانی

زمینه و هدف: بزرگ­ترین مشکل بیماران مبتلا به دیابت تنظیم دوز انسولین به­نحوی است که میزان قند خون در محدوده مناسب فیزیولوژیک بدن قرار گیرد ولی از آنجایی که مصرف داروی انسولین بسیار پرمخاطره است تکنولوژیها و فناوری­های نوین به­خصوص سیستم­های تصمیم­یار درمانی به­منظور کنترل قندخون بسیار پرکاربردند. هدف این تحقیق  بررسی سیر تکاملی سیستم­های تصمیم­یار تخمین دوز انسولین می­باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه مروری، ابتدا مقالات مرتبط با معرفی "سیستم­های تصمیم­یار تخمین دوز انسولین" از سایت­های معتبر و با استفاده از کلیدواژه­های حساس استخراج گردیدند و سپس طبقه­بندی و تحلیل محتوا با استفاده از روش­های علمی انجام شد. یافته­ها: در رویکرد کنترلی باز میزان قندخون، توسط خود بیمار اندازه­گیری می­شود و دوز انسولین مورد نیاز به وسیله سیستم­های تصمیم­یار مبتنی بر فناوری اطلاعات با نظارت پزشک تعیین می­گردد. در صورتی­که در رویکرد کنترلی بسته، سیستم تصمیم­یار مستقر در پمپ انسولین، قندخون بیمار را از سنسور پمپ دریافت کرده و دوز انسولین مورد نیاز بیمار را تعیین می­کند. قابل ذکر است که هریک از این رویکردها خود شامل دو گونه متفاوت می­باشند. نتیجه­گیری: گرچه در جوامع امروزی توسعه سیستم­های کنترلی باز مبتنی بر فناوری اطلاعات، مقرون به­صرفه­تر و ممکن­تر به­نظر می­رسد ولی تلاش دانشمندان به­منظور هوشمندسازی سیستم­های کنترلی بسته با تأثیر از تجهیزات نانو فزاینده است. هدف آنها تولید یک پانکراس مصنوعی است که بتواند فعالیت دقیق یک پانکراس طبیعی را شبیه­سازی کند به گونه­ای که کاربرد آن وجود نقص در بیماران را به­طور کامل مرتفع نماید.